Peter Krom's weblog

De Thora geeft uitvoerige regels voor het behandelen van slaven. Het is verboden om Israëlieten voor altijd in slavernij te houden (Exodus 21:2), de verkoop van dochters als slavinnen wordt gereguleerd (Exodus 21:7-11) en het roven van Israëlieten om hen als slaaf te verkopen met de dood bestraft (Deuteronomium 24:7). Slaven uit omringende volkeren kunnen wel worden gekocht. Deze niet-Israëlitische slaven waren dan voor altijd eigendom van de koper en konden als erfelijk bezit worden overgedragen aan het nageslacht (Leviticus 25:44-46).

In het Nieuwe Testament wordt slavernij veroordeeld noch verdedigd, wel zijn er verscheidene passages waarin duidelijk wordt gemaakt dat slaven en vrijen voor God gelijk zijn. Maar weggelopen slaven werden op bepaalde plaatsen in bepaalde tijden vervloekt en de toegang tot de Heilige Communie of het Heilig Avondmaal geweigerd.[8] Jezus geeft in het Nieuwe Testament verschillende parabels waarin gesproken wordt over slaven en meesters, maar keurt slavernij niet expliciet af. De meeste verzen in het Nieuwe Testament waarin de slaaf direct genoemd wordt geven aan dat deze zich moet schikken in zijn lot en gehoorzaam moet zijn aan de meester (Lucas 12:47, 1 Timoteüs 6:1, Titus 2:9-10, Efeziers 6:5, 1 Petrus 2:18-19)

De Dum Diversas (1452) en Romanus Pontifex (1455) genoemd worden, die beide uitgevaardigd werden door Eugenius' opvolger, paus Nicolaas V waarin goedkeuring gegeven werd tot het tot slaaf maken van heidenen en aanhangers van een ander geloof (de Saracenen).

In islamitische wetgeving komt het onderwerp slavernij ruim aan bod en zien slavernij als een buitengewone toestand waarin men onder bepaalde omstandigheden kan belanden.

Het oude Egypte, het oude Griekenland, het oude Rome, maar ook modernere Afrikaanse, Amerikaanse, Arabische en Aziatische culturen maakten en maken veelvuldig gebruik van slavenarbeid. Slavernij kwam ook in de Chinese, Indische en Amerikaanse indianenculturen voor.

((bron: wikipedia)